نقد فیلمهای در حال اکران

در ایام نوروز پنج فیلم در سینماهای سراسر کشور اکران شد. طبقه حساس به کارگردانی کمال تبریزی ، چ به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا ، معراجی ها به کارگردانی مسعود ده نمکی ، با دیگران به کارگردانی ناصر ضمیری و خط ویژه اثر مصطفی کیایی. درباره با دیگران حرفی ندارم. چون نه از داستانش اطلاع دارم نه درباره کارگردانش چیز زیادی میدانم. درباره آخرین حرف ابراهیم حاتمی کیا در سینمای ایران هم حرفی نیست. پای استاد حاتمی کیا که در میان باشد حرفی باقی نمی ماند. جز شاهکاری که هرکسی برای دیدنش لحظه شماری میکند. طبقه حساس در روز اول اکران حتی رکورد معراجی ها را هم زده بود. تعریف این فیلم را زیاد شنیده ام. اما خودم نديده ام که بخواهم قضاوت کنم. اما معراجی ها مرا به فکر واداشت. پس از سه گانه اخراجی ها و رسوایی پرمخاطب ترین فیلم های سال اینک معراجی های مسعود ده نمکی تمایزی عجیب با دیگر آثارش داشت. طوری که به جرئت میتوانم بگویم معراجی ها ارزش معراجی شدن عوامل پشت صحنه را نداشت. فیلم نامه ای که مخاطب را جذب نمیکرد و تماشاگران در سینما به جای اینکه درگیر فیلم نامه و شخصیت ها شوند با حرف زدن وقت گذرانی میکنند. بازی خشک و بی روح بازیگران ، عدم ایجاد فضاسازی مناسب و فیلمنامه سرد هر کسی را از معراجی ها زده و از ده نمکی ناامید میکند. البته باید به ده نمکی تبریک گفت که اعتبارش در سراسر کشور بیش از چهار میلیارد می ارزیده و به جرئت میتوانم بگویم معراجی ها به اعتبار ده نمکی چهار میلیارد فروخت. نه به خاطر خود فیلم.

اما خط ویژه توجه مرا به خود جلب کرد. خط ویژه درباره یک گروه هکر بود که حساب بانکی یک آقا زاده را که با راندخواری ده میلیارد وام گرفته خالی میکنند و بعد از آن بازی موش و گربه بین محتشم (آقا زاده با بازی سام قریبیان) و گروه جوانان هکر آغاز میشود و سرانجام جوانان به عنوان اخلالگران نظام بانکی و راندخواران دستگیر و محاکمه میشوند اما آقا زاده خود را نجات میدهد و جان سالم به در میبرد. ساختن فیلمی با این موضوع جسارتی میخواست که مصطفی کیایی آن را به خرج داد. فیلمنامه خط ویژه در واقع دردهای جامعه است که در کنار یک موضوع جدید روایت میشود و واقعا این هنر کیایی بود که توانست در بازه دو ساعته فیلم دردهای جامعه و مشکلات راندخواری و خطوط ویژه ای که فقط آقا زاده ها اجازه گشت و گذار در آن دارند را به تصویر بکشد. اما کمدی ترین جدی سال لقبی بس برازنده برای این فیلم بود. دیالوگ های جالبی که بین شخصیت ها رد و بدل میشد و رفتارهای عجیبی که کاراکترها گاه از خود بروز میدادند (مانند حرف زدن منوچهر (محسن کیایی) با نامزدش در لحظات بحرانی و حساس فیلم و دزدیدن ماشین عروس و درگیری کاراکترها با هم) قدرت انتقادی این فیلم را بالا برده بود. راندخواری در نظام بانکی ، مشکلات جوانان در بازار کار ، مشکلات زنی تنها و بی پول چون شهرزاد در جامعه ، مشکل ازدواج جوانان و مشکلات اقتصادی از جمله مسائلی بود که در خط ویژه مطرح شد. اما نقطه ضعف خط ویژه کاراکتر کاوه (هومن سیدی) بود. کاراکتر کاوه که به تازگی از زندان آزاد شده و مورد بی مهری نامزد سابقش قرار گرفته بود نمیتوانست در عرض چند ساعت مهتاب نامزد سابقش را فراموش کند و دلبسته شهرزاد (میترا حجار) شود و نقاط قوت این فیلم فیلمنامه هدفمند و جدید ، بازی خوب و طبیعی بازیگران و از همه مهمتر پایان خوب و منطقی این فیلم و تصمیم رابین هودانه ی کاراکترها برای سرانجام پول ها بود. در اینجا باید به سلیقه تماشاگران تبریک گفت که با نظراتشان این فیلم برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد. همچنین در این فیلم دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد به میلاد کی مرام که الحق و ولانصاف برای نقشش سنگ تمام گذاشته بود و جریحه دار شدن احساسات یک برادر را با فیزیک چهره و احساس خود در حین بازی از خود بروز میداد تعلق گرفت. همچنین این فیلم کاندید سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه و تدوین بود. خط ویژه حدود یک میلیارد فروخت که با پانزده سالن سینما در کشور فروشی بی نظیر بود. علاوه بر این خط ویژه تنها چندبار در تلویزیون تبلیغ شد و هیچ تیزری در سطح شهر مبنی بر این فیلم وجود نداشت. به علاوه خط ویژه چند سانس ویژه برگزار کرد که در این سانس ها هنرمندان و ورزشکاران حضور داشتند و بلیط هایی به قیمت های بیست تا پنجاه هزار تومان خریداری کردند و علاوه بر فروش یک میلیاردی پول دیه ی یک جوان بیست و شش ساله اعدامی هم فراهم شد که خانواده مقتول هم پول دیه را وقف ساخت مدرسه کردند. جز خسته نباشید و خدا قوت گفتن به کارگردانان و هنرمندان کاری از بنده حقیر برنمیاید. اما دوست دارم از اینجا به مصطفی کیایی و تمامی دست اندر کاران خط ویژه بگویم دست مریزاد.

شادی

ساعت0:24---31 فروردين 1393

سلاااااااامرها ججونه دلم: نظرات وبتون باسم باز نمیشه چند روزه !!!

اما راسسش من از همون اخرااجی های 2 هم هیچ خوشم نیومد !! خوب یادمه یکی از همکارامون هممون خونوادگی دعوت کرد سینما !!همون اولای اکرانش بود !! مردم همه آخر تیتراژ پایانی تو کف بودند که تمووووووم ششد ؟؟این چی بود مثلا ؟؟؟چقدر خُنک بود وکاملا معلوم بود که اصلا انتظار تماشاچی برآورده نشده !!تو کشور ما همیشه اینجوریه کافیه ی چی گُل کنه و بفروشه !!اینقدر خزش می کنندو تکرارش می کنند به صُور مختلف که حححالت به هم میخوره !!!

میسی عزیزم !!آقا سامیمون که جیگگگگرهولی نقد هم بذارین عععزززیییزم !!من وبتونو دوس دارم !!!

پاسخ: عزیزممممممممممممممم ممنونمممممممممم منم شما دوست میدارم